My Birdy Chicca comfy dress

Geen one-a-week Challenge deze week, ik naaide deze week wel, maar omdat het een cadeautje is, post ik het nog even niet. Dus we kregen terug in de tijd, de voorbije kerstvakantie.

Toen ik op 26 december de nieuwe LMV in de bus kreeg, had ik een ingeving.
De Chicca-jurk leek me heel erg comfy.
Heel vaak zie je van die oversized dresses en dan denk ik, die wil ik ook.
Maar als ik dan voor de spiegel in de winkel sta, dan moet ik steeds vaststellen dat ze me niet echt flatteren.
Toch wou ik deze comfy Chiccadress eens uitproberen.
Het zat in mijn hoofd en ik kreeg het er niet meer uit.
's Avonds ging ik al aan de slag. Patroon overnemen, stof knippen en ik begon te stikken.
Heel leuk patroon redelijk vlot te maken, was het niet dat de comfydress die ik in mijn hoofd had, eerder iets weg had van een lap stof die om mijn lijf hing.
Manlief was niet enthousiast na een eerste pasbeurt. Dus begon ik aan te passen.

De zakken hadden me wel wat tijd gekost maar ik versmalde de jurk aan beide  kanten een 4-tal centimeter, zonder zakken.  Oef... toen zag ze er al veel beter uit.

De avond nadien, bedacht ik me, ik mistte de zakken die in het originele patroon zaten. Dus ik paste mijn jurk aan met de oorspronkelijke zakken erin.























 

Ik ben heel erg blij met het eindresultaat, maar als ik de volgende keer een oversized patroon gebruik, ga ik onmiddellijk voor een maatje kleiner, zodat ik het oversized effect blijf hebben, maar het toch niet te 'tentachtig' lijkt.

 

De stof die ik gebruikte is een hele leuke fijn gebreide stof met een dikte van een punta di roma.
De exacte naam ken ik helaas niet, maar het is heel aangenaam om te dragen.
Ik kocht de stof in september op het stoffencircus in Waregem.

Patroon: Chicca Jurk - LMV januari/ februari 2018
Stof: vogeltjesstof - stoffencircus Waregem

 PS Ik doe manlief geen plezier met mijn steeds terugkomende vraag om foto's te maken van mijn naaisels, maar hij doet zijn best. Mijn gezicht staat er niet steeds scherp op,  vandaar dat ik ze hier en daar wat bij knipte.

Sweat Julia powerflower

Ik hoorde in de loop van de week van de 52 weken naai challenge.
Elke week een item, groot of klein, maakt niet uit.

Ik vond het een tof idee maar het duiveltje op mijn schouder zei me dat ik dat toch niet zou volhouden.
Tot ik deze avond van Eva zag dat ze haar 2de naaisel van het jaar postte. En toen dacht ik, aangezien ik ook mijn 2de naaisel van het jaar op mijn blog plaats vandaag, misschien moet ik toch te uitdaging aangaan.

De 2de week van 2018 en mijn mijn 2de naaisel van het jaar, is er eentje voor mezelf.
Tijdens onze maandelijkse naaiavond begon ik aan de Julia-sweater van compagnie M.
Ik maakte er al enkele op kindermaat, dus ik wist wel hoe het patroon in elkaar zat.
Het is een heel vlot patroon en de trui liet zich heel snel elkaar steken.
Jammergenoeg had ik net niet de mogelijkheid om hem af te werken op naaiavond.

Vandaag stond er een atletiektrip op het programma voor zoonlief en daarna gingen we een frisse neus halen aan zee.
Ik had schrik koud te hebben, ja je raadt het al, ik heb geen warme truien in mijn kast liggen, dus moest de Julia sweater snel afgewerkt worden.

Het stofje kocht ik in de beer , de ideale winkel om snel een stofje te vinden. Voor mij toch, omdat het dichtbij mijn werk ligt.
Mijn oog was er al een tijdje geleden op gevallen, maar ik probeer steeds meer enkel stof te kopen wanneer ik zeker aan een project kan beginnen.  Dus heel gericht ging ik de stof halen om in actie te schieten.
Het is een dikke sweaterstof, dus ideaal om nu een projectje mee te maken.
Laat de koude dagen maar komen.

 

vakantiechallenge: I made it!

Swoon: The Blanche Barrel Bag

 

Deze staat al heel lang op mijn verlanglijstje. Maar dat uitstelgedrag van mij ...  

of zou het misschien aan het te kort aan tijd liggen??? 

Nee, eigenlijk heeft het gewoon te maken met prioriteiten stellen ;-) 

 

Ik kocht vorige jaar, ja hoor echt bijna een jaar geleden, 3 soorten kurk om te verwerken. 

En die bleven maar in mijn kast liggen ook al weet ik al heel lang dat ik voor mezelf een handtas uit kurk wil maken. 

Ik stelde mezelf een doel. In de kerstvakantie moest mijn handtas af zijn. 

Oh wat ben ik blij dat ik hiervoor de tijd kon nemen, anders lag ze al lang ergens onafgewerkt in een hoekje. 

 

Juist in het beging van de vakantie was er de blogtour over Madammen met K-bassen.  

Flaflinko volg ik reeds enige tijd en ze zorgt er steeds weer voor dat ik nieuwe leuke ideeën op doe. 

Jace dit it ken ik al langer, ik volgde tijdens mijn eerste naaijaren al 2 workshops bij haar. En ik zou hier dringend verandering in willen brengen en nog eens eentje volgen. 

Ook deze blogsters deden mee aan de blogtour: Carreaukes, Madebycaro, Querida, Katrienette. 

Katrienette maakte een pareltje waar ik helemaal weg van ben. Namelijk de Joy-Clutch met rode lippen. 

Toeval wou dat ik juist voor de kerstvakantie ook bij k-bas  al mijn fournituren bestelde om mijn tas te maken.  

Ik koos voor een gouden deelbare rits en verschillende kleuren paspel, warm en koud goud, zwarte neplederen paspel. 

De lederen schouderriemen kocht ik eens op de stoffenbeurs, maar ook de gouden D-ringen en de musketons kocht ik bij K-bas. 

 

Het maakproces liep niet van een leien dakje. 

Ik was reeds 2 avonden in de weer met het uitknippen van de patroondelen en het verstevigen. Nadat ik eerst een poging deed om mijn patroon te vertalen. Engelse naaitaal, ik ken er nog niet veel van, zoveel is duidelijk.

Ik had nog een overschot decovil liggen, dus ik verstevigde extra alle patroondelen uit schrik dat de kurk anders ineen zou zakken. Want ik ging echt voor een stevige handtas. 

 

 

En toen ging ik aan de slag. Stap voor stap en hiervoor maakte ik gebruik van dit filmpje. Sommige stappen paste ik aan. 

Jammergenoeg kwam ik tijdens het maakproces tot de conclusie dat ik ergens een fout had gemaakt bij het uitknippen van de patroondelen. Vermoedelijk ligt de fout in het schalen van mijn patroon. 

Hierdoor waren mijn zijkanten kleiner dan de cirkel die de onderkant en het voorpand en achterpand vormden. Ik dacht het mooi te kunnen verdelen, maar niets was minder waar. 

Dus ik verkleinde de andere delen. Zo raakten de zijpanden toch aan mijn handtas. 

Maar de paspel daar is niks meer van te zien. Hoewel deze wel werd bevestigd. 

Door de stevige versteviging van mijn tas, werd het heel moeilijk nog op een comfortabele manier te naaien. Om alles mooi te kunnen vastnaaien, moest ik verder van de rand naaien. 

Daardoor is de paspel niet meer zichtbaar. 

Maar goed, mijn Blanche Barrel is afgeraakt, ik ben blij met het resultaat. Hoewel hij vol met fouten zit, kan het eindresultaat er toch mee door. 

Eén ding is zeker, ik zie graag zelfgemaakte tassen, maar een fervent tassennaaister ben ik niet.